Najczęściej stosowana w produkcji jest twardość metodą wtłaczania, taka jak twardość Brinella, twardość Rockwella, twardość Vickersa i mikrotwardość.Otrzymana wartość twardości zasadniczo reprezentuje odporność powierzchni metalu na odkształcenie plastyczne spowodowane wtargnięciem ciał obcych.
Poniżej znajduje się krótkie wprowadzenie do różnych jednostek twardości:
1. Twardość Brinella (HB)
Wciśnij hartowaną kulkę stalową o określonym rozmiarze (zwykle o średnicy 10 mm) w powierzchnię materiału z określonym obciążeniem (zwykle 3000 kg) i trzymaj ją przez pewien czas.Po usunięciu obciążenia stosunek obciążenia do powierzchni wgniecenia jest wartością twardości Brinella (HB), w kilogramach siły/mm2 (N/mm2).
2. Twardość Rockwella (HR)
Gdy HB>450 lub próbka jest zbyt mała, nie można zastosować testu twardości Brinella i zamiast tego należy zastosować pomiar twardości Rockwella.Wykorzystuje diamentowy stożek o kącie wierzchołka 120 ° lub stalową kulkę o średnicy 1,59 mm i 3,18 mm, aby wcisnąć się w powierzchnię badanego materiału pod pewnym obciążeniem, a twardość materiału uzyskuje się z głębokość wcięcia.W zależności od twardości badanego materiału można ją wyrazić w trzech różnych skalach:
HRA: Jest to twardość uzyskiwana przy użyciu obciążenia 60 kg i wgłębnika ze stożkiem diamentowym i jest stosowana do materiałów o bardzo dużej twardości (takich jak węglik spiekany itp.).
HRB: Jest to twardość uzyskiwana przy użyciu obciążenia 100 kg i hartowanej stalowej kulki o średnicy 1,58 mm.Stosowany jest do materiałów o mniejszej twardości (takich jak stal wyżarzona, żeliwo itp.).
HRC: Jest to twardość uzyskana przy użyciu obciążenia 150 kg i wgłębnika ze stożkiem diamentowym i jest stosowana do materiałów o wysokiej twardości (takich jak hartowana stal itp.).
3 Twardość Vickersa (HV)
Użyj diamentowego kwadratowego wgłębnika stożkowego o obciążeniu mniejszym niż 120 kg i kącie wierzchołka 136 °, aby wcisnąć w powierzchnię materiału i podziel powierzchnię wgłębienia materiału przez wartość obciążenia, która jest wartością twardości Vickersa HV ( kgf/mm2).
W porównaniu z testami twardości Brinella i Rockwella, test twardości Vickersa ma wiele zalet.Nie ma ograniczeń określonych warunków obciążenia P i średnicy wgłębnika D jak Brinell oraz problemu deformacji wgłębnika;nie ma też problemu z tym, że wartości twardości Rockwella nie można ujednolicić.I może testować dowolne miękkie i twarde materiały, takie jak Rockwell, i może testować twardość wyjątkowo cienkich części (lub cienkich warstw) lepiej niż Rockwell, co można zrobić tylko za pomocą twardości powierzchni Rockwella.Ale nawet w takich warunkach można go porównywać tylko w skali Rockwella i nie można go ujednolicić z innymi poziomami twardości.Ponadto, ponieważ Rockwell używa głębokości wcięcia jako wskaźnika pomiaru, a głębokość wcięcia jest zawsze mniejsza niż szerokość wcięcia, więc jego błąd względny jest również większy.Dlatego dane twardości Rockwella nie są tak stabilne jak Brinella i Vickersa i oczywiście nie tak stabilne jak precyzja Vickersa.
Istnieje pewna relacja konwersji między Brinellem, Rockwellem i Vickersem i istnieje tabela relacji konwersji, którą można przeszukać.
Czas postu: 16 marca 2023 r
