Najczęściej stosowaną w produkcji jest twardość metody prasy, taka jak twardość Brinell, twardość rockwell, twardość Vickersa i twardość mikro. Uzyskana wartość twardości zasadniczo reprezentuje odporność powierzchni metalowej na deformację plastyczną spowodowaną wtargnięciem obcych przedmiotów.
Poniżej znajduje się krótkie wprowadzenie do różnych jednostek twardości:
1. Twardość Brinell (HB)
Wciśnij stalową stalową kulkę o określonym rozmiarze (zwykle o średnicy 10 mm) na powierzchnię materiału z określonym obciążeniem (ogólnie 3000 kg) i zachowaj ją przez okres czasu. Po usunięciu obciążenia stosunkiem obciążenia do obszaru wcięcia jest wartość twardości Brinell (HB), w sile kilograma/mm2 (N/mm2).
2. Rockwell Hardness (HR)
Gdy HB> 450 lub próbka jest zbyt mała, nie można zastosować testu twardości Brinell i zamiast tego należy zastosować pomiar twardości Rockwell. Używa stożka diamentowego o kącie wierzchołka 120 ° lub stalowej kulce o średnicy 1,59 mm i 3,18 mm, aby wcisnąć na powierzchnię materiału, który ma być przetestowany pod pewnym obciążeniem, a twardość materiału uzyskano z głębokości wgłębienia. Zgodnie z twardością materiału testowego można go wyrazić w trzech różnych skalach:
HRA: Jest to twardość uzyskana przy użyciu obciążenia 60 kg i wgłębienia stożka diamentowego i jest stosowana do materiałów o wyjątkowo wysokiej twardości (takich jak cementowany węgiel itp.).
HRB: Jest to twardość uzyskana przy użyciu obciążenia 100 kg i stwardniałej stalowej kulki o średnicy 1,58 mm. Służy do materiałów o niższej twardości (takich jak stal wyżarzona, żeliwa itp.).
HRC: Jest to twardość uzyskana przy użyciu obciążenia 150 kg i wgłębienia stożka diamentowego i jest używana do materiałów o wysokiej twardości (takich jak stal hartowana itp.).
3 Vickers Hardness (HV)
Użyj wgłębienia kwadratowego diamentowego z obciążeniem mniejszym niż 120 kg i kątem wierzchołka 136 °, aby wcisnąć na powierzchnię materiału, i podziel powierzchnię otworu z wcięcia materiału przez wartość obciążenia, która jest wartością HV twardości Vickersa (KGF/mm2).
W porównaniu z testami twardości Brinell i Rockwell, test twardości Vickers ma wiele zalet. Nie ma ograniczeń określonych warunków obciążenia P i średnicy wgłębia D, takich jak Brinell, oraz problem deformacji wgłębnika; Nie ma też problemu, że wartość twardości Rockwella nie może być zjednoczona. I może przetestować dowolne miękkie i twarde materiały, takie jak Rockwell, i może lepiej testować twardość bardzo cienkich części (lub cienkich warstw) niż Rockwell, które można wykonać tylko przez twardość powierzchni Rockwell. Ale nawet w takich warunkach można go porównać tylko w skali Rockwell i nie można go zjednoczyć z innymi poziomami twardości. Ponadto, ponieważ Rockwell wykorzystuje głębokość wcięcia jako wskaźnik pomiaru, a głębokość wcięcia jest zawsze mniejsza niż szerokość wcięcia, więc jego błąd względny jest również większy. Dlatego dane o twardości Rockwell nie są tak stabilne jak Brinell i Vickers i oczywiście nie tak stabilne jak precyzja Vickersa.
Istnieje pewna relacja konwersji między Brinell, Rockwell i Vickers, i istnieje stół relacji konwersji, którą można zapytać.
Czas po: 16-2023
