Metody badania twardości Rockwella Knoopa i Vickersa dla ceramiki azotku glinu oraz metody badania łożysk tocznych metalowych

1.Metoda pomiaru twardości Rockwella-Knoopa-Vickersa dla ceramiki azotku glinu
Ponieważ materiały ceramiczne mają złożoną strukturę, są twarde i kruche z natury oraz mają niewielkie odkształcenia plastyczne, powszechnie stosowane metody wyrażania twardości obejmują twardość Vickersa, twardość Knoopa i twardość Rockwella. Firma Shancai ma szeroką gamę testerów twardości, z różnymi testami twardości i różnymi powiązanymi testerami twardości.
Jako punkt odniesienia można przyjąć następujące normy:
GB/T 230.2 Materiały metalowe Badanie twardości Rockwella:
Istnieje wiele skal twardości Rockwella, a w przypadku materiałów ceramicznych stosuje się na ogół skale HRA lub HRC.
GB/T 4340.1-1999 Badanie twardości metali metodą Vickersa i GB/T 18449.1-2001 Badanie twardości metali metodą Knoopa.
Metody pomiaru Knoopa i Micro-Vickersa są zasadniczo takie same, różnica polega na stosowaniu innych wgłębników.
Warto zauważyć, że ze względu na szczególną naturę produktu, możemy usunąć nieprawidłowe odciski Vickersa zależnie od stanu odcisku podczas pomiaru, co pozwala uzyskać dokładniejsze dane.
2.Metody badań łożysk tocznych metalowych
Zgodnie z metodami badania twardości części łożysk ze stali i metali nieżelaznych określonymi w normie JB/T7361-2007, istnieje wiele metod badawczych zależnych od procesu obróbki przedmiotu obrabianego, z których wszystkie można zbadać za pomocą twardościomierza Shancai:
1) Metoda pomiaru twardości Vickersa
Ogólnie rzecz biorąc, powierzchniowo hartowane części łożysk są testowane metodą twardości Vickersa. Należy zwrócić uwagę na wykończenie powierzchni przedmiotu obrabianego i dobór siły testowej.
2) Metoda pomiaru twardości Rockwella
Większość testów twardości Rockwella przeprowadza się przy użyciu skali HRC. Twardościomierz Rockwella Shancai ma 15 lat doświadczenia i może zasadniczo spełnić wszystkie potrzeby.
3) Metoda pomiaru twardości Leeba
Test twardości Leeba można stosować w przypadku łożysk, które są zamontowane lub trudne do demontażu. Dokładność pomiaru nie jest tak dobra, jak w przypadku twardościomierza stołowego.
Niniejsza norma ma zastosowanie głównie do badania twardości stalowych części łożysk, wyżarzanych i odpuszczanych części łożysk oraz gotowych części łożysk, a także części łożysk wykonanych z metali nieżelaznych.